Blog en Columns

Waarom maken we in Nederland zoveel Slappe Plannen die nauwelijks bijdragen aan de oplossing van het probleem? Het graatmagere Sociaal Akkoord, het gestuntel in de ouderenzorg, het gedoe in het onderwijs. Ik mocht het uitleggen in het Financieel Dagblad.

Ik maak me al een tijdje zorgen over de groei van het aantal zelfmoorden door jongeren. Mijn harde stukje van februari 2015 ging over de vraag waarom we jongeren steeds weer met Een Maat proberen te meten.

Een aantal oude rotten in de volkshuisvesting komt een paar keer per jaar bij elkaar in de groep Preges. Ik hield er een inleiding over de redenen voor corporaties om wijkprojecten te steunen – en redenen om juist in de kerntaak te investeren. Een constructief verhaal op basis van een stuk in Ruimtevolk.

Bij het besluit dat ouderen beter af zijn in een land zonder verzorgingshuizen zijn beleidsmakers even vergeten waarom bewoners eigenlijk in zo’n verzorgingshuis wonen: 65% is incontinent. In de reeks Harde Stukjes schreef ik de column Poep en Pies.

Er zijn in Nederland twee kampen: je bent vòòr banenplannen, of je bent tegen. Ik mocht onlangs een inleiding houden voor de Jonge Democraten en had daarbij veel tijd nodig om uit te leggen wat er mis is met de bestaande plannen. Maar eigenlijk is dat maar de helft van het verhaal: het gaat erom dat we plannen zo goed mogelijk maken, en als het even kan, ook zo groot en duurzaam mogelijke resultaten boeken. Hoe meer mensen we uit de uitkering krijgen, hoe beter dat is voor de sociale stabiliteit van Nederland en hoe lager de collectieve kosten van werkloosheid.

[Lees meer…] overNaar betere banenplannen